Proef de toekomst reeks Studium Generale

. Elke lezing had een eigen thema, te weten:

• Technologie als dienaar (over robots, drones en exoskeletten);
• Hulp voor de hersenen (over hersensimulaties, brein-machine interacties, deep brain stimulation en meer);
• Grenzeloze technologie (over ruimtereizen, virtual & augmented reality en gentechnologie).

Aanwezigen werden steeds getrakteerd op een mix van informatie, toekomstbeelden en discussie over die toekomstbeelden. Deze interactieve benadering bleek zeer te worden gewaardeerd. De discussies waren levendig en leverden een mooi beeld op van de variatie in verwachtingen en wensen ten aanzien van toekomstige technologie.

Dit laatste konden zij kenbaar maken middels stemkaarten. Vrijwel altijd leverde dat een gemengd beeld op, met zowel positieve als negatieve verwachtingen en voor- en tegenstanders voor een bepaalde ontwikkeling.

Van alle toekomstbeelden die zijn bediscussieerd, bleek er één te zijn dat een unanieme verwachting opleverde, namelijk het toekomstbeeld over het testen op genetische afwijkingen. De aanwezigen verwachtten namelijk allemaal dat het op niet al te lange termijn normaal is dat een 9 weken oude foetus wordt getest op aanwezigheid van alle bekende ernstige aandoeningen. En dat terwijl vervolgens bleek dat vrijwel niemand die ontwikkeling zonder meer wenselijk achtte.

Een interessante tegenstelling, die in de daaropvolgende discussie verder werd uitgediept. Daarbij kwamen vragen omhoog als: Wat is ernstig? Een leven lang medicijnen met vervelende bijwerkingen moeten slikken? Met een redelijke kwaliteit van leven maximaal dertig jaar kunnen worden? Geen kinderen kunnen krijgen? Mag iedereen zelf bepalen wat ernstig is? Wat als je het weet, maar je kunt er niets aan doen? Hoe sterk wordt de maatschappelijke druk om kinderen met ernstige afwijkingen niet geboren te laten worden? En nog veel meer.