‘Het spelen van de game voedt ons denken’

‘We vinden het heel leuk dat het een bordspel is en niet een game die je op de computer moet spelen. We zaten met elkaar rond de tafel en gingen met de kaartjes in onze handen het gesprek aan. Dan ontdek je ook dat je onderling heel anders naar bepaalde zaken kunt kijken. Bij de AWTI zijn we gewend om alles genuanceerd te bekijken. In de game word je gedwongen te kiezen uit een beperkt aantal opties die je vervolgens snel tegen elkaar moet afwegen,’ aldus Annelieke van der Giessen, senior raadsmedewerker bij de AWTI.

De game is door zes raadsmedewerkers gespeeld. Zij bereiden de adviezen voor die de AWTI aan de overheid (regering en parlement) uitbrengt. Annelieke nam zelf het initiatief om de game te spelen. ‘Ik ken STT al een aantal jaar en wist dat het spel er was. Ik organiseer hier regelmatig lunchlezingen waar mensen van buiten de AWTI spreken over innovatiebeleid, nieuwe technologieën, etc. Een game is dan echt iets heel anders. Het leek mij ook interessant om te verkennen of de methodiek van de serious game ook iets voor de AWTI zou zijn omdat wij zelf ook verkenningen uitvoeren. Het kan een manier zijn om op een andere wijze naar een vraagstuk te kijken en te ontdekken welke perspectieven er nog meer zijn dan de gangbare.’

Binnen de AWTI wordt continu nagedacht over onderwerpen voor de adviezen die zij uitbrengen. Annelieke: ‘Het spelen van de game heeft ons geholpen inhoudelijk na te denken welke perspectieven we kunnen verkennen. We hadden vooraf met Silke bedacht welke samenlevingsdoelen we zouden nastreven. Werk je bij een commercieel bedrijf, dan zijn de doelstellingen natuurlijk vrij concreet. Dat lag bij ons anders. Ons organisatiedoel is met relevante adviezen de overheid helpen om goed beleid te ontwikkelen. Maar dat vond ik geen passend organisatiedoel voor de game. Ik wilde het graag koppelen aan twee adviestrajecten waar wij middenin zitten. Daar hebben we samenlevingsdoelen bij bedacht. Dat werkte goed. Het leverde inzichten op die we kunnen gebruiken in het vervolg van die adviestrajecten. Ze zullen waarschijnlijk niet een-op-een zijn terug te vinden in de adviezen die wij opstellen, maar het voedt ons denken over het advies. Dat is voldoende.’

De game inspireerde de AWTI ook om na te denken over een eigen, maar dan simpele, variant. Annelieke: ‘Momenteel zijn we bezig met de samenstelling van ons werkprogramma. Daarin staan de onderwerpen waar wij de komende twee jaar aan gaan werken. We denken er nu zelfs over om met onze Raadsleden, zij besluiten immers met welke onderwerpen wij aan de slag gaan, aan de hand van tegels afwegingen te maken over mogelijke adviesonderwerpen. Het zou een goede manier kunnen zijn om de discussie te entameren zonder dat we een hele serious game gaan ontwikkelen.’

Het ontwikkelen van een serious game is behoorlijk tijdrovend, maar het resultaat mag er zijn. Annelieke: ‘Goed dat STT rondom hun verkenningen ook andere manieren bedenkt om de discussie te voeren. Daarmee worden de verkenningen ook rijker aan ideeën en perspectieven. Ik zou andere adviesraden en organisaties van harte aanbevelen de game ook eens te spelen. Het kost je qua tijd ongeveer een dagdeel. En denk maar zo, een sessie op de hei duurt doorgaans ook een of twee dagdelen, dan is dit toch veel leuker?’